برخی تعاريف اوليه

  • سيستم سرويس دهنده ويندوز ، از محصولات متعددی نظير خانواده نسخه های ويندوز 2003 ، سرويس دهنده Exchange 2000 ، سرويس دهنده SQL Server 2000 ، تشکيل شده است . هر يک از محصولات فوق از تعداد زيادی عناصر و سرويس های سيستم تشکيل شده اند . برخی از سرويس های سيستم در زمان راه اندازی و توسط سيستم عامل اجراء شده و برخی ديگر بر اساس تحقق شرايطی خاص ، فعاليت خود را آغاز می نمايند . هر سرويس سيستم دارای يک نام خودمانی و يک نام سرويس است . نام خودمانی ، نامی است که در ابزارهای مديريتی گرافيکی نظير  ( Microsoft Management Console (MMC ، نشان داده می شوند . نام سرويس ، نامی است که از آن به همراه ابزارهای خط دستور و  يا زبان های اسکريپت نويسی استفاده می گردد . هر سرويس سيستم ممکن است يک و يا چندين سرويس شبکه ای را ارائه نمايد .

  • پروتکل های Application ،  پروتکل های سطح بالای شبکه بوده که از يک و يا چندين پروتکل و پورت TCP/IPاستفاده می نمايند . HTTP و SMTP نمونه هائی در اين زمينه می باشند .  

  • پروتکل ها ، در يک سطح پائين تر نسبت به پروتکل های Application کار می کنند . پروتکل های TCP/IP فرمت استانداردی به منظور ارتباط بين دستگاه های موجود بر روی يک شبکه را فراهم می نمايند . ( پروتکل  TCP/IP  شامل پروتکل های ديگری نظير  TCP ، UDP و ICMP است ).

  • پورت . سرويس های سيستم با گوش دادن به پورت ها قادر به تشخيص ترافيک  ورودی شبکه می باشند .