ip

هنگامی که یک ماشین بخواهد وارد شبکه شود نیاز به یک شناسنامه دارد تا توسط دیگر ماشین ها قابل شناسایی باشد این شناسنامه را IP میگویند ؛ هر آدرس IP منحصر به یک ماشین خاص است و تمام اطلاعات آن را در بر میگیرد سرويس دهندگان اينترنت داراي آدرس هاي IP ثابت بوده كه تغيير نخواهد كرد اما كامپيوتري که به صورت Client وارد شبکه می شود داراي يك IP متغير بوده كه توسط ISP (سرویس دهنده اینترنت) به آن اختصاص داده مي شود اماIP علاوه بر کاربرد در آدرس دهی یک ماشن ها برای انتقال اطلاعات همان ماشین ها نیز مورد استفاده قرار میگیرد . آدرس IP درفضای 32 بیتی میتواند 4,294,967,295 آدرس را تولید کند (به صورت تئوری) اما تعداد واقعي آدرس هاي قابل استفاده كمتر از مقدار فوق است (بين 3.2 ميليارد و 3.3 ميليارد) علت اين امر، تفكيك آدرس ها به كلاس های مختلف و رزرو بودن برخي آدرس ها براي multicasting ، تست و موارد خاص ديگر است . هر نشاني IP از چهار عدد شكل گرفته (از 0 تا 255) كه بوسيله نقطه از هم جدا ميشوند ، به هر يك از اين اعداد در اصطلاح يك octet (هشتگان یا 8 بیتی) مي گويند اما آدرس های IP دارای کلاسهای مختلفی هستند و هرکدام از آنها برای انجام عملی خاص تعریف شده اند که با هم به مرور آنها می پردازیم :

كلاس نوع A
در این کلاس عدد سمت چپ عددی بین 0 تا 127 می باشد و پر ارزش ترین بیت در این کلاس 0 است که این کلاس را از سایر کلاس ها متمایز می کند این کلاس با 24 بیت میتواند 17 میلیون ماشین را آدرس دهی کند ؛ فقط تعداد 126 شبکه در جهان می توانند از این کلاس استفاده کنند و این بسیار کم است و امروزه استفاده از آن غیر ممکن شده است
65.100.151.180 : Example

كلاس نوع B
در اين كلاس عدد سمت چپ بين 128تا 191 مي باشد و بوسیله آن تعداد 16382 شبکه گوناگون قابل تعريف و دستيابي است
Example : 180.125.74.50

كلاس نوع C
در اين كلاس عدد سمت چپ بين 192 تا 223 است و پر كاربردترين كلاس شناخته شده در بين همه كلاسهاي موجود مي باشد كه مي تواند حدود 2 ميليون شبكه را آدرس دهی کند و هر شبکه میتواند 255 ماشین را میزبانی کند
Example : 200.150.100.14

كلاس نوع D
در اين كلاس عدد سمت چپ بين 215 به بالا مي باشد و از اين كلاس بيشتر براي ارسال يك بسته يا ديتاگرام بطور همزمان براي چندين ماشين ميزبان کاربرد دارد و براي عمليات رسانه اي مورد استفاده قرار میگیرد
Example : 254.21.145.21

كلاس نوع E
اين كلاس فعلا بدون استفاده مانده و برای آینده در نظر گرفته شده است

"برای مطالعه بیشتر در این زمینه میتوانید به کتاب دانش آموز نفوذگـــر و یا سایت [ جهت مشاهده لينك عضو شويد ! ] مراجعه کنید"

انواع توپولوژی شبکه های کامپیوتری

 تقسيم بندی بر اساس توپولوژی . الگوی هندسی استفاده شده جهت اتصال کامپيوترها ، توپولوژی ناميده می شود. توپولوژی انتخاب شده برای پياده سازی شبکه ها، عاملی مهم در جهت کشف و برطرف نمودن خطاء در شبکه خواهد بود. انتخاب يک توپولوژی خاص نمی تواند بدون ارتباط با محيط انتقال و روش های استفاده از خط مطرح گردد. نوع توپولوژی انتخابی جهت اتصال کامپيوترها به يکديگر ، مستقيما" بر نوع محيط انتقال و روش های استفاده از خط تاثير می گذارد. با توجه به تاثير مستقيم توپولوژی انتخابی در نوع کابل کشی و هزينه های مربوط به آن ، می بايست با دقت و تامل به انتخاب توپولوژی يک شبکه همت گماشت . عوامل مختلفی جهت انتخاب يک توپولوژی بهينه مطرح می شود. مهمترين اين عوامل بشرح ذيل است :
 

ادامه نوشته

شبکه و انواع آن

شبکه و انواع آن
يک شبکه کامپيوتری از اتصال دو و يا چندين کامپيوتر تشکيل می گردد . شبکه های کامپيوتری در ابعاد متفاوت و با اهداف گوناگون طراحی و پياده سازی می گردند . شبکه های Local-Area Networks)  LAN ) و Wide-Area Networks) WAN ) دو نمونه متداول در اين زمينه می باشند. در شبکه های  LAN ، کامپيوترهای موجود در يک ناحيه محدود جغرافيائی نظير منزل و يا محيط کار به يکديگر متصل می گردند . در شبکه های WAN ، با استفاده از خطوط تلفن و يا مخابراتی ، امواج راديوئی و ساير گزينه های موجود ، دستگاه های مورد نظر در يک شبکه به يکديگر متصل می گردند .

شبکه های کامپيوتری چگونه تقسيم بندی می گردند ؟
شبکه ها ی کامپيوتری را می توان بر اساس سه ويژگی متفاوت تقسيم نمود : توپولوژی ، پروتکل و معماری

• توپولوژی ، نحوه استقرار( آرايش) هندسی يک شبکه را مشخص می نمايد .  bus , ring و star  ، سه نمونه متداول در اين زمينه می باشند .

• پروتکل ، مجموعه قوانين لازم به منظور مبادله اطلاعات بين کامپيوترهای موجود در يک شبکه را مشخص می نمايد . اکثر شبکه ها  از "اترنت" استفاده می نمايند. در برخی از شبکه ها ممکن است از  پروتکل Token Ring شرکت IBM استفاده گردد . پروتکل ، در حقيت بمنزله يک اعلاميه رسمی است که در آن قوانين و رويه های  مورد نياز به منظور ارسال و يا دريافت داده ، تعريف می گردد . در صورتی که دارای دو و يا چندين دستگاه ( نظير کامپيوتر ) باشيم و بخواهيم آنان را به يکديگر مرتبط نمائيم ، قطعا" به وجود يک پروتکل در شبکه نياز خواهد بود .تاکنون صدها پروتکل با اهداف متفاوت طراحی و پياده سازی شده است . TCP/IP يکی از متداولترين پروتکل ها در زمينه شبکه بوده که خود از مجموعه پروتکل هائی ديگر ، تشکيل شده است . جدول زير متداولترين پروتکل های TCP/IP را نشان می دهد . در کنار جدول فوق ، مدل مرجع OSI نيز ارائه شده است تا مشخص گردد که هر يک از پروتکل های فوق در چه لايه ای از مدل OSI کار می کنند . به موازات حرکت از پائين ترين لايه ( لايه فيزيکی ) به بالاترين لايه  ( لايه Application ) ، هر يک از دستگاههای مرتبط با پروتکل های موجود در هر لايه به منظور انجام پردازش های مورد نياز ، زمانی را صرف خواهند کرد .

  پروتکل های TCP/IP	مدل مرجع OSI

   

ادامه نوشته