ApIpa

در يك شبكه كامپيوتری سرويس ها و خدمات متعددی از طريق سرويس دهندگان مختلف در اختيار سرويس گيرندگان قرار می گيرد. اختصاص پويای اطلاعات مربوط به آدرس دهی IP توسط سرويس دهنده برگرفته از (Dynamic host configuration protocol)،  نمونه ای در اين زمينه است .DHCP ، پس از پروتكل BOOTP مطرح و مهمترين هدف آن تامين اطلاعات مورد نياز يك ايستگاه و يا ساير دستگاه های شبكه ای در ارتباط با پروتكل TCP/IP است . بدين منظور از سه روش متفاوت استفاده می گردد :

• اختصاص اتوماتيك : در اين روش سرويس دهنده DHCP يك آدرس دائم را به يك سرويس گيرنده نسبت می دهد .
• اختصاص پويا : متداول ترين روش استفاده از سرويس دهنده DHCP  در يك شبكه می باشد كه بر اساس آن سرويس دهنده يك آدرس را به صورت پويا در اختيار سرويس گيرنده قرار می دهد . آدرس نسبت داده شده به سرويس گيرنده بر اساس مدت زمان مشخص شده توسط سرويس دهنده DHCP  تعيين می گردد ( محدود و يا نامحدود )
• اختصاص دستی : در اين روش كه معمولا" توسط مديران شبكه استفاده می گردد  ، يكی از آدرس های موجود در بانك اطلاعاتی سرويس دهنده DHCP  به صورت دستی به يك سرويس گيرنده و يا سرويس دهنده خاص نسبت داده می شود (  Reservations)  .

ادامه نوشته

هاب و نحوه عملکرد آن

هاب از جمله تجهيزات سخت افزارى است که از آن به منظور برپاسازى شبکه هاى کامپيوترى استفاده مى شود . گرچه در اکثر شبکه هائى که امروزه ايجاد مى گردد از سوئيچ در مقابل هاب استفاده مى گردد، ولى ما همچنان شاهد استفاده از اين نوع تجهيزات سخت افزارى در شبکه هاى متعددى مى باشيم .

در اين مطلب قصد داريم به بررسى هاب و نحوه عملکرد آن اشاره نمائيم . قبل از پرداختن به اصل موضوع لازم است در ابتدا با برخى تعاريف مهم که در ادامه بدفعات به آنان مراجعه خواهيم کرد ، بيشتر آشنا شويم .

ادامه نوشته

معرفی شبکه‌های بی‌سیم حسگر WSN

پیشرفت‌های اخیر در زمینه الکترونیک و مخابرات بی‌سیم توانایی طراحی و ساخت حسگرهایی را با توان مصرفی پایین، اندازه کوچک، قیمت مناسب و کاربری‌های گوناگون داده است. این حسگرهای کوچک که توانایی انجام اعمالی چون دریافت اطلاعات مختلف محیطی (بر اساس نوع حسگر، پردازش و ارسال آن اطلاعات را دارند، موجب پیدایش ایده‌ای برای ایجاد و گسترش شبکه‌های موسوم به شبکه‌های بی‌سیم حسگر WSN شده‌اند.
یک شبکه حسگر متشکل از تعداد زیادی گره‌های حسگری است که در یک محیط به طور گسترده پخش شده و به جمع‌آوری اطلاعات از محیط می‌پردازند. لزوماً مکان قرار گرفتن گره‌های حسگری، از ‌قبل‌تعیین‌شده و مشخص نیست. چنین خصوصیتی این امکان را فراهم می‌آورد که بتوانیم آنها را در مکان‌های خطرناک و یا غیرقابل دسترس رها کنیم
از طرف دیگر این بدان معنی است که پروتکل‌ها و الگوریتم‌های شبکه‌های حسگری باید دارای توانایی‌های خودساماندهی باشند. دیگر خصوصیت‌های منحصر به فرد شبکه‌های حسگری، توانایی همکاری و هماهنگی بین گره‌های حسگری است. هر گره حسگر روی برد خود دارای یک پردازشگر است و به جای فرستادن تمامی اطلاعات خام به مرکز یا به گره‌ای که مسئول پردازش و نتیجه‌گیری اطلاعات است، ابتدا خود یک سری پردازش‌های اولیه و ساده را روی اطلاعاتی که به دست آورده است، انجام می‌دهد و سپس داده‌های نیمه پردازش شده را ارسال می‌کند

ادامه نوشته