انواع پورتهای اترنت را لیست کرده و در مورد هر یک از نظر نوع فضای انتقال، سرعت و طول حداکثر ارتباط:

حداكثر طول سرعت	توپولوژي	نوع كابل	نام
500m 10Mbps	باس	كواكسيالRG-8	10BASE5
185m 10Mbps	باس	كواكسيالRG-8	10BASE2
100m 10Mbps	ستاره اي	UTP3	10BASE-T
1000m 10Mbps	ستاره اي	فيبرنوري	FOILR
2000m 10Mbps	ستاره اي	فيبرنوري	10BASE-FL
200 m 10Mbps	ستاره اي	فيبرنوري	10BASE-FB
500 m 10Mbps	ستاره اي	فيبرنوري	10BASE-FP
100 m 100Mbps	ستاره اي	UTP5	100BASE-TX
100m 100Mbps	ستاره اي	UTP3	100BASE-T4
412 m 100Mbps	ستاره اي	فيبرنوري	100BASE-FX

 

سوییچ لایه 3 چیست؟

مسيرياب يا روتر كه به عنوان سوييچ لايه سوم از آن ياد ميشود با سوييچ لايه دوم تفاوت بنيادي دارد.درون فيلد داده از هر فريم يك بسته وجود ارد كه براي خود داراي سرايند خاص و آدرسهاي جهاني و استاندارداست.وقتي بسته اي از طريق يكي از خطوط ورودي وارد مسيرياب مي شود بيت به بيت از لايه فيزيكي عبود كرده و در لايه دوم تبديل به فريم ميشود ولي به جاي اينكه فرايند هدايت فريم در همين لايه و بر اساس آدرس هاي MAC انجام شود ابتدا سرايند و ته ايند آن حذف و بخش داده ان جهت پردازش هاي اتي به لايه سوم تحويل داده ميشود اين قطعه داده از لايه سوم داراي شناسنامه جهاني خود است و آدرس مقصد را مشخص ميكند .مثلا در اتصال به يك سايت ادرسي كه لايه سوم توليد ميكند آدرس سرور اصلي سايت ولي آدرسي كه لايه دوم توليد ميكند آدرس روتر يعني مسيرياب لايه سوم ميباشد.

 VLAN چیست و چه کاربردی در شبکه های سازمانی دارد؟

با استفاده از می توانید روی یک شبکه سوییچ شده تعدادی زیر شبکه (subnet) ایجاد کنید.شبکه فیزیکی هنوز سوییچ شده باقی می ماند اما به این روش مدیران شبکه می توانند آدرس سیستم هایی که به یک زیر شبکه معینی تعلق دارند را مشخص کنند این سیستم ها می توانند هر جایی از شبکه باشند چون زیر شبکه به طور نجازی پیاده سازی می شود وحدود به آرایش فیزیکی شبکه نمی باشد . با این روش میتوان مشکلات ناشی از پخش همگانی پیام ها را کاهش بدهیم . و هر يک به عنوان عضوی از يک Broadcast domain مشابه می باشند. بدين ترتيب ، در صورتی که ايستگاهی يک پيام broadcast را ارسال نمايد ، ساير ايستگاههای متصل شده به سوئيچ نيز آن را دريافت خواهند داشت. در يک شبکه کوچک ، وجود پيام های Broadcast نمی تواند مشکل و يا مسئله قابل توجهی را ايجاد نمايد، ولی در صورت رشد شبکه ، وجود پيام های braodcast می تواند به يک مشکل اساسی و مهم تبديل گردد . در چنين مواردی و در اغلب مواقع ، سيلابی از اطلاعات بی ارزش بر روی شبکه در حال جابجائی بوده و عملا" از پهنای باند شبکه،استفاده مطلوب نخواهد شد. تمامی ايستگاههای متصل شده به يک سوئيچ ، پيام های Braodcast را دريافت می نمايند . چراکه تمامی آنان بخشی از يک Broadcast doamin مشابه می باشند . در صورت افزايش تعداد سوئيچ ها و ايستگاهها در يک شبکه ، مشکل اشاره شده ملموس تر خواهد بود .همواره احتمال وجود پيام های Braodcast　 در يک شبکه وجود خواهد داشت . تمامی مسائل اشاره شده در بخش قبل را و تعداد بيشتری را که به آنان اشاره نشده است را می توان با ايجاد يک VLAN به فراموشی سپرد .

آیا در شبکه های محلی ( لایه 2) امکان توزیع بار بین مسیرهای موازی از یک مبدأ به یک مقصد وجود دارد؟

خير در لايه دوم مسيرياب لایه 2 بكار ميرود .در لايه دوم بعد از اضافه كردن سرايند و پی ايند هدايت فريم براساس همين لايه و با MAC انجام ميشود و فريم به مقصد كه در همان شبكه است تحويل داده ميشود پس راه هاي مختلف براي رسيدن به مقصد وجود ندارد.

شبکه محلی مجازی ( VLAN )

جدیدا یک نوعی از شبکه های محلی به نام Virtual LAN یا همون VLAN خیلی مورد استفاده قرار میگره . VLAN در حقیقت گروهی از Station ها هستند که بر اساس یک شرط خاصی در یک شبکه محلی قرار می گیرند . از نظر فیزیکی یک VLAN می تواند قسمتی یا حلقه ای ( RING ) از یک شبکه محلی بزرگ باشد و یا حتی تعداد خاصی از Station های یک شبکه محلی معمولی باشد . دلایلی که باعث محبوب شدن و استفاده روزافزون از VLAN ها میشه به شرح زیر هستند :

1- به وسیله VLAN به راحتی می توان نیازهای شبکه ای یک سازمان مجازی را برطرف کرد . استفاده از Switch هایی که قابلیت تعریف VLAN را دارند باعث می شود که مدیریت شبکه های مختلف توسط یک Switch به راحتی انجام شود و تغییرات و تحرکات به راحتی قابل کنترل باشد .
2- با استفاده از VLAN پهنای باند به صورت بهینه مصرف می شود ، به این معنا که Frame ها و یا Packet هایی که توسط یک Station در یک VLAN خاص ، فقط برای Station های اعضای آن VLAN ارسال می شوند و دیگر VLAN های دیگر ، مشغول به دریافت Packet های مربوط به آن VLAN نمی شوند . همچنین روشهایی برای محدود سازی پهنای باند برای هر VLAN پس از تعریف VLAN وجود دارد .
3- به وسیله VLAN امنیت شبکه بالا می رود . به این معنا که افرادی که در یک VLAN خاص قرار دارند مطمئن خواهند بود که افراد دیگری که به VLAN های دیگر در آن شبکه متصل هستند نمی توانند از آدرسهای آنها و منابع آن VLAN برای دسترسی به اطلاعات آنها استفاده کنند . همچنین ابزاری مانند Sniffer ها و امثال آنها دیگر مورد استفاده ای در VLAN های دیگر برای دسترسی به اطلاعات بقیه Station ها نخواهند داشت.

روشهایی که سازندگان Switch برای تعریف VLAN از آنها استفاده می کنند از قرار زیر است :

1- PORT-BASED VLANs
2- MAC-BASED VLANs
3- LAYER 3-BASED VLANs
4- RULES BASED VLANs

برای استفاده از Port Based ها باید Switch قایل مدیریت داشته باشید تا بتوانید برای هر Port تعریف خاصی داشته باشید و باید دقت کنید که هر Station به Port مناسبی که برای آن برنامه ریزی کرده اید متصل شود . این یکی از نقطه ضعفهای این روش است که برای تغییر محل Port یک Station باید تنظیمات Switch را نیز عوض کنید .
در Mac Based دیگر مشکل عوض شدن محل Port وجود ندارد و در ضمن نیازی به Switch های قابل برنامه ریزی نیز نمی باشد . همه تنظیمات بر روی Router بر اساس آدرس سخت افزاری Device های اتصال به شبکه انجام می شود . مشکل این روش این است که در تعداد بالایی Station در یک VLAN شرط بسیار بزرگی برای یک VLAN باید توسط Router بررسی شود که خود این محدودیت ایجاد می کند .
در Layer 3-Based باید از Switch ها و Router های گران قیمت Layer 3 استفاده کنید و بر اساس VLAN ها می توانید Routing و ... انجام دهید .
در Rule Based شما می توانید بر اسال آدرسها و Subnet ها تصمیم بگیرید که هر Station در کدام VLAN باید قرار داشته باشد. این روش استفاده های خاص خود را دارد و در همه جا نمی توان از آن استفاده کرد .
در زمینه VLAN ها یک استانداردی توسط IEEE تهیه شده است به نام IEEE 802.1q که در آن روشی برای ایجاد VLAN و تشخیص آنها برای Switch ها و Router ها پیشنهاد شده است که امروزه اکثر Switch ها و Router های استاندارد از آن به عنوان استاندارد VLAN پشتیبانی می کنند