کتاب شبکه فصل 1-5-6معرفی شده توسط استاد کیانی

توجه فصل ۶ قسمت برگه های سفید بیخود است و حجم فایل زیپ شده حدود ۱۰ مگابایت است.

لینک دانلود کتاب

http://uplod.ir/e3xgzquvdhr5/shabke_1-5-6.rar.htm

SSH

اس اس اچ چیست و چه تفاوتی با اف تی پی دارد؟

FTP و SSH هر دو پروتکل هایی تحت شبکه هستند که درست مانند HTTP بالای لایه TCP/IP اجرا می گردند. به زبان ساده این یک راه شناخته شده برای ابزارها است، تا درون شبکه با یکدیگر تماس برقرار کنند.

شیوه های مختلف برقراری تماس، ویژگی ها و شرایط استفاده متفاوت و ویژه ای دارند.  کاربردهای مختلف و توانایی های گوناگونی در هر کدام گنجانده شده است. اما اینکه FTP و SSH دقیقا چه تفاوت ها و کارکردهایی دارند، برای بسیاری هنوز مبهم و گنگ است. در این مقاله قصد داریم به شرح و توضیح تکنولوژی های به کار رفته در این دو پروتکل و تفاوت های میان آنها بپردازیم.

ادامه نوشته

فوق‌سریع‌ها از راه رسیدند

مطابق پیش‌بینی‌ها، در سال ۲۰۱۳ شاهد استفاده عملی محصولات ۸۰۲٫۱۱ac خواهیم بود. در سال ۲۰۱۲ کم و بیش چند محصول مبتنی بر این استاندارد معرفی و از نیمه دوم سال وارد بازار شدند؛ اما در نمایشگاه CES 2013 شاهد موج جدیدی از معرفی و رونمایی محصولات جدیدی بودیم که توجه بازدیدکنندگان و رسانه‌ها را درپی داشت؛ به طوری که چندین سایت اقدام به مقایسه و بررسی گروهی این محصولات کردند. در ادامه مهم‌ترین دستگاه‌های جدید ۸۰۲٫۱۱ac که معرفی شدند و به زودی شاهد ورود آن‌ها به بازار خواهیم بود را مرور می‌کنیم.

نسل جدید محصولات ۸۰۲٫۱۱ac در ۲۰۱۳ CES
Buffalo WZR1750DHP
شرکت بوفالو در ادامه روترهای پرقدرت و چندمنظوره سری AirStation خود محصول جدیدی با نام WZR1750DHP معرفی کرد که سرعت ۳٫۱ گیگابیت بر ثانیه دارد، از دو فرکانس ۲٫۴ و ۵ گیگاهرتز پشتیبانی می‌کند و در عمل دوبانده است‌؛ البته روی فرکانس ۲٫۴ گیگاهرتز حداکثر سرعت ۴۵۰ مگابیت بر ثانیه دارد. کار جالبی که شرکت بوفالو روی این محصول انجام داده است استفاده از دو چیپ‌ست ۸۰۲٫۱۱n و ۸۰۲٫۱۱ac به‌صورت همزمان است که مشکل ناسازگاری شبکه‌ها و تجهیزات دیگر را با استاندارد جدید رفع می‌کند. چهار پورت شبکه اترنت گیگابیت، دو پورت USB 2.0 و USB 3.0 و یک دو جین قابلیت‌های مالتی‌مدیا از دیگر مشخصات این روتر ۱۸۰ دلاری هستند که قرار است در سه ماهه اول سال ۲۰۱۳ وارد بازار شود.

Netgear D6200
شرکت نت‌گیر در کنفرانس خبری خود در نمایشگاه CES 2013 محصولات جذاب و مهمی را معرفی کرد که شاخص‌ترین آن‌ها مودم روتر جدید این شرکت با استاندارد ۸۰۲٫۱۱ac بود. D6200 دو بانده است و روی فرکانس ۴/۲ گیگاهرتز حداکثر سرعت ۳۰۰ مگابیت و روی فرکانس ۵ گیگاهرتز حداکثر سرعت ۸۶۷ مگابیت را ارائه می‌دهد. جالب‌تر اینکه این مودم روتر از کابل‌های فیبر نوری پشتیبانی می‌کند و درگاه‌های شبکه اترنت گیگابیتی دارد و با ویژگی ReadySHARE Cloud خود می‌تواند امکان دسترسی از راه دور به هارددیسک‌های اکسترنال، تجهیزات NAS، چاپگرها و دستگاه‌های دیگر این‌چنینی را فراهم کند. DLNA و برنامک‌های سیستم‌عامل‌های موبایل آندروئید و iOS از دیگر قابلیت‌های این مودم روتر هستند. البته شرکت نت‌گیر دو روتر دوبانده مبتنی بر استاندارد ۸۰۲٫۱۱ac به نام‌های WN3500RP و D6300 را نیز معرفی کرد.

Linksys EA6700
شرکت سیسکو پیش از این اولین روتر بی‌سیم مبتنی بر ۸۰۲٫۱۱ac خود با نام EA6500 را معرفی کرده بود؛ اما در نمایشگاه CES 2013 مدل به‌روزتری از آن را رونمایی کرد. نام کامل این روتر Smart Wi-Fi Router AC1750 HD Video Pro گذاشته شده است که گویای تمام ویژگی‌های این محصول است. این روتر نیز دوبانده است و می‌تواند تا ده دستگاه روی استاندارد جدید پشتیبانی و با کیفیت HD ویدیو روی آن‌ها استریم کند. حداکثر سرعت اعلام شده برای آن نیز ۱٫۳ گیگابیت روی فرکانس ۵ گیگاهرتز و ۴۵۰ مگابیت روی فرکانس ۲٫۴ گیگاهرتز است. همچنین از سیستم‌عامل‌های موبایل آندروئید و iOS پشتیبانی می‌کند و می‌توان از راه دور و از طریق موبایل به آن متصل شد. بهره‌گیری از درگاه‌های شبکه اترنت گیگابیتی و درگاه‌های USB 3.0 از دیگر مشخصات به‌روز این محصول هستند. بی‌صبرانه باید منتظر ماند و دید به صورت عملی این روتر چه کارکردی از خود نشان می‌دهد.

D-Link DIR-868L
شرکت دی لینک نیز در این وادی از قافله عقب نماند و روتر جدید خود را با فناوری شناخته شده mydlink معرفی کرد. این روتر دوبانده همانند دیگر محصولات روی فرکانس ۵ گیگاهرتز سرعت ۱٫۳ گیگابیت و روی فرکانس ۲٫۴ گیگاهرتز سرعت ۴۵۰ مگابیت را می‌دهد که در مجموع می‌توانیم بگوییم سرعت انتقال اطلاعات روی این محصول ۱۷۵۰ مگابیت است. چهار پورت شبکه اترنت و یک پورت USB 3.0 از دیگر مشخصات این محصول هستند. شکل استوانه‌ای این محصول نیز قابل توجه است.

Asus PCE-66 و Asus USB-AC53
شرکت ایسوس پیش از این روتر جدید خود با استاندارد ۸۰۲٫۱۱ac را معرفی کرده بود و در نمایشگاه CES 2013 کارت‌های شبکه PCI و USB مبتنی بر این استاندارد جدید را رونمایی کرد. جای خالی محصولات جانبی استاندارد جدید مانند همین کارت‌های شبکه در بازار بسیار خالی است. این کارت‌ها از دو باند فرکانسی موجود شبکه‌های وای‌فای پشتیبانی می‌کنند و سرعت‌های ۸۶۷ و ۴۵۰ مگابیتی روی هر دو فرکانس را دارند. هر دو مدل می‌توانند از سه آنتن خارجی مجزا قابل جداشدنی بهره ببرند و با استانداردهای قبلی سازگاری دارند.

Quantenna QAC2300
این شرکت که با تراشه‌های وای‌فای خود معروف است، به خاطر تراشه جدید QAC2300 خود جایزه طراحی و نوآوری نمایشگاه CES 2013 را از آن خود کرد. این تراشه یک ویژگی بسیار مهم دارد که باعث می‌شود اطلاعات ویدیویی با کمترین تاخیر در ارسال و دریافت روی شبکه‌های بی‌سیم منتقل شوند. این تراشه که اولین در نوع خود برای پشتیبانی از سرعت‌های گیگابیتی روی شبکه‌های وای‌فای است از MIMO 4×۴ استفاده می‌کند و می‌تواند از چهار آنتن و در نتیجه چهار کانال مستقل برای دریافت/ارسال همزمان اطلاعات استفاده کند.

Amped Wireless ACA1
یکی دیگر از محصولات جالب و جدید خانواده ۸۰۲٫۱۱ac در نمایشگاه CES 2013 متعلق به شرکت Amped Wireless است. این کارت شبکه USB3.0 از دو فرکانس کاری پشتیبانی می‌کند و با داشتن دو آنتن خارجی پرقدرت می‌تواند برد پوششی بسیار وسیعی را برای شبکه ایجاد کند. خود شرکت عنوان کرده است که این محصول می‌تواند تا صد متر را پوشش بدهد. کاربرد دیگر این محصول برای تقویت شبکه‌های بی‌سیم است. در این کارت شبکه چهار آمپلی‌فایر استفاده شده است که می‌تواند شبکه بی‌سیم را توسعه بدهد.

TP-Link TL-WDR7500
عضو جدید بعدی خانواده AC1750 متعلق به شرکت تی‌پی لینک است. مشخصات این محصول نیز کم و بیش همانند نمونه‌های قبلی است و از سرعت ۱٫۷ گیگابیتی و درگاه‌های شبکه اترنت گیگابیتی و پورت‌های USB3.0 بهره می‌برد؛ اما ظاهر و طراحی آن با محصولات قبلی این شرکت متفاوت است و طرفداران این برند را سر ذوق می‌آورد. این شرکت بیان داشته که در نیمه دوم سال این روتر دوبانده روانه بازار می‌شود.

Belkin F9K1118
شرکت بلکین دو روتر بی‌سیم را با استاندارد ۸۰۲٫۱۱ac در نمایشگاه CES 2013 معرفی کرد و جالب اینکه برای آن‌ها نام‌خانوادگی AC1800 را به جای AC1750 انتخاب کرده است. روتر اول F9K1118 است که از درگاه‌های شبکه اترنت گیگابیتی و درگاه‌های USB3.0 بهره می‌برد و سرعت آن روی فرکانس ۵ گیگاهرتز برابر ۱٫۳ گیگابیت است. روتر بعدی F9K1116 است که در درگاه‌های USB و سرعت انتقال اطلاعات روی فرکانس ۵ گیگاهرتز با نمونه قبلی تفاوت دارد (حداکثر سرعت برابر ۴۳۳ مگابیت است)؛ البته این شرکت اولین کارت شبکه USB خود با استاندارد ۸۰۲٫۱۱ac را نیز رونمایی کرد.

TERENDnet TEW-805UB
این شرکت سازنده تجهیزات شبکه نیز کارت شبکه جدید خود را با استاندارد جدید معرفی کرد. ظاهر این محصول مانند نمونه‌های قبلی است و تغییر چندانی نکرده است؛ اما از درگاه USB3.0 استفاده می‌کند و روی فرکانس ۵ گیگاهرتز از حداکثر سرعت ۸۶۷ مگابیت بر ثانیه پشتیبانی می‌کند. روی فرکانس ۲٫۴ گیگاهرتز و استاندارد ۸۰۲٫۱۱n نیز حداکثر سرعتش ۳۰۰ مگابیت بر ثانیه است.

IP Address

IP Address

برای اینکه ما بتونیم آدرس IP رو راحتتر به خاطر بسپاریم، آدرس IP  رو در مبنا ده استفاده میکنند ولی کامپیوترها و دیگر تجهیزات شبکه مانند روتر ها از آدرس IP به صورت باینری برای بر قراری ارتباط استفاده می کنند.

آدرس IP  ورژن 4 که مورد صحبت ماست از چهار قسمت تشکیل میشه که به هر کدوم از این قسمتها یک Octet یا یک هشت تایی میگیم. دلیلشم اینه که عدد هایی که در این Octet ها مینویسیم  در مبنای 10 است که نماینده 8 تا صفر یا یک که همون باینریه هستند.

Octet.Octet.Octet.Octet

به هر کدوم از  Octet از هشت  خونه یا هشت بیت تشکیل میشن، پس آدرس IP ورژن 4 از چهار Octet هشت بیتی بوجود میاد و در مجموع 32 بیت یا چهار بایت می باشد.

ارزش بیتها در هر Octet از سمت راست به چپ بیشتر میشه، به عبارت دیگه اولین خونه از سمت راست در هر Octet بیانگر 2 به توان صفر(1) و اولین خونه از سمت چپ در هر Octet بیانگر 2 به توان هفت (128) است. پس با کمی دقت می فهمیم که هر Octet بین صفر تا 256 متغیره.(به غیر از اولین Octet از سمت چپ که بین 1 تا 239 است. )

اگر هر هشت خونه یک  ست شوند بزرگترین عدد آن Octet را داریم یعنی:

1+2+4+8+16+32+64+128=256

اگر هر هشت خونه صفر  ست شوند کوچکترین عدد آن Octet را داریم یعنی:

0+0+0+0+0+0+0+0=0

0 ≤ Octet ≤ 256

تقسیم بندی کلاس های IP :

برای تشخیص اینکه آدرس IP  ما در کدوم کلاس  IP قرار دارد به عدد اولین Octet در سمت چپ  نگاه می کنیم:

Octet.Octet.Octet.Octet

آدرسهای IP به پنج کلاس تقسیم میشن که انواع و تفاوتاشونو در ادامه میگم:

کلاس A :                                                                                                               

با ارزش ترین بیت Octet اول برای IP هایی که در این کلاس هستند صفر است، یعنی Octet اول برای این IP ها بین 1 تا 127 است:

							0
1	2	4	8	16	32	64	128

 

1+0+0+0+0+0+0+0=1

1+2+4+8+16+32+64=127

1 ≤ A Class  ≤ 127

کلاس B :

با ارزش ترین بیت Octet اول برای IP هایی که در این کلاس هستند یک و بیت بعدی صفر  است، یعنی Octet اول برای این IP ها بین 128 تا 191 است:

						0	1
1	2	4	8	16	32	64	128

 

0+0+0+0+0+0+0+128=128

1+2+4+8+16+32+128=191

128 ≤ B Class  ≤ 191

کلاس C :

با ارزش ترین دو بیت Octet اول برای IP هایی که در این کلاس هستند یک و بیت بعدی صفر  است، یعنی Octet اول برای این IP ها بین 192 تا 223 است:

					0	1	1
1	2	4	8	16	32	64	128

 

0+0+0+0+0+0+64+128=192

1+2+4+8+16+64+128=223 

192 ≤ C Class  ≤ 223

 

کلاس D :

با ارزش ترین  سه بیت Octet اول برای IP هایی که در این کلاس هستند یک و بیت بعدی صفر  است، یعنی Octet اول برای این IP ها بین 224 تا 239 است:

 

				0	1	1	1
1	2	4	8	16	32	64

 

0+0+0+0+0+32+64+128=224

1+2+4+8+32+64+128=239

224≤ D Class  ≤ 239

کلاس E :

برای MultiCasting  استفاده میشود.

 ما به عنوان طراح شبکه فقط از سه کلاس اول یعنی A,B,C استفاده میکنیم.

 

مجموعه ای از دستورات محیط cmd در شبکه

مجموعه ای از دستورات محیط cmd در شبکه

شما می توانید از خط فرمان Dos جهت بررسی شبکه استفاده کنید . برای این منظور روی دکمه Start کلیک کرده و گزینه All Programs را انتخاب می کنید ، روی گزینه Accessories کلیک کرده و سپس فرمان Command Prompt را انتخاب کنید .
Port چیست ؟
راهی برای ورود و خروج داده ها در کامپیوتر است پورت ها غالبا" از طریق نرم افزارها ایجاد می شوند . تعداد پورت های یک کامپیوتر 65535 عدد است . شما به راحتی می توانید از این پورت ها استفاده کنید . بعضی از پورت ها کار خاصی انجام می دهند ، مثلا" پورت 25 مخصوص ارسال E-Mail و پورت 37 مخصوص Time یا زمان ، و پورت 80 مخصوص Web Server است . توسط فرامین شبکه (Net ) می توانید اطلاعاتی راجع به شبکه و کامپیوترها متصل به آن پیدا کنید . توجه داشته باشید که این دستورات بیشتر در شبکه Wan استفاده می شود ، اما در شبکه های Lan نیز می توان استفاده نمود . در ادامه به بررسی این دستورات می پردازیم .

 

فرمان NET :
با تایپ این فرمان می توان لیست دستورات موجود برای بررسی شبکه را مشاهده نمود.

بدست آوردن آدرس IP کامپیوتر :
همانطور که می دانید هر کامپیوتر ی در شبکه قرار می گیرد ، دارای یک آدرس IP می باشد . شما به روش های مختلفی می توانید آدرس Ip کامپیوترتان را به دست آورید . راحت ترین راه برای بدست آوردن IP کامپیوتر استفاده از فرمان ipconfig است . این فرمان را در خط Dos تایپ کرده و کلید Enter را بفشارید .
IP کامپیوتر شما در سطر IP Address نشان داده می شود . از همین فرمان برای پیدا کردن آدرس Ip خود در اینترنت می توانید استفاده کنید . کافی است که ابتدا به اینترنت وصل شده و سپس این فرمان را اجرا کنید .
راه دیگری هم برای بدست آوردن آدرس IP کامپیوترتان وجود دارد ، کافی است که روی Connection ایجاد شده در سمت راست نوار وظیفه و در کنار ساعت دابل کلیلک کنید . یا روی آن کلیک راست کرده و فرمان Status و در سربرگ Details و در سطر Client Ip Address آدرس ip کامپیوترتان را به همراه اطلاعات با ارزش دیگر مشاهده کنید . بعنوان مثال در سطر Device Name نام مودم و در سطر Transport لایه چهارم نوع پروتکل (TCP/IP) و در سطر Server Ip Address شماره ی IP کامپیوتر Server را مشاهده کنید . برای مشاهده نتایج کامل تر از سوئیچ All/ استفاده کنید .
نکته : در ویندوز 98 و در پنجره RUN فرمان Win ipcfg را تایپ کرده تا نتایج را بصورت گر

فرمان ping :
از این فرمان برای پیدا کردن آدرس یک کامپیوتر و اینکه آن کامپیوتر به شبکه متصل است یا خیر می توان استفاده نمود . در این حالت یک Packet (بسته) برای دریافت پاسخ به نشانی IP کامپیوتر مورد نظر ارسال می شود . غالبا " از این دستور برای پیداکردن آدرس IP سایت ها استفاده می شود .
جهت اجرای دستور ping ابتدا در خط فرمان Dos فرمان ping را تایپ کرده و در ادامه آدرس وب سایت مورد نظرتان را وارد کنید و سپس کلید Enter را بفشارید .

فرمان ping -t :
این فرمان سبب می شود که میزبان خاصی تا قطع شدن ارتباط دائما" ping شود . از این فرمان بیشتر برای تعیین زمان قطع و وصل شدن ارتباط به شبکه می توان استفاده نمود .

فرمان Netstat :
این فرمان در واقع یک برنامه ویژه است که به همراه سیستم عامل Windows ارائه شده است ، از این برنامه برای نمایش تمام ارتباطات موجود در شبکه و تعیین port و IP کامپیوتر هائی که در شبکه وجود دارند می توانید استفاده کنید . کافی است که بعد از اتصال به شبکه ی اینترنت این دستور را در خط فرمان Dos وارد کنید .
در بخش State می توانید وضعیت پورت ها را از لحاظ Listening ، و یا Established و Time - wait مشاهده کنید . در بخش Foreign Address می توانید سرور و یا کلاینتی را که با آن در ارتباط هستید و شماره port آن را مشاهده کنید . دستور Netstat دارای تعدادی سوئیچ است که در ادامه به بررسی آنها می پردازیم .

فرمان ?/Netstat :
این فرمان سوئیچ های برنامه Netstat را به شما نشان می دهد درباره هر سوئیچ توضیح مختصری درباره عملکرد آن نوشته شده است .

فرمان Netstat -n :
همانطور که میدانید از طریق فرمان Netstat می توانیم آدرس IP و Port کامپیوتری را که در ارتباط با آن هستیم ، بدست آوریم . با تایپ فرمان Netstat -n می توان بدون استفاده از برنامه دیگری IP کامپیوتر مقابل خود را پیدا نمود . کافی است که بعد از برقراری ارتباط از طریق اینترنت و وارد شدن به یک وب سایت این دستور را در خط فرمان Dos وارد کنید .
در ستون porto نوع پروتکل مشخص شده است که غالبا" Tcp می باشد . در ستون Local Address ،
IP کامپیوتر خود را مشاهده می کنید . و در ستون Foreign Address نیز IP کامپیوتری که در تماس با آن هستید به همراه پورت آن دیده می شود . در ستون State وضعیت ارتباط با آن کامپیوتر مشخص شده است .

فرمان Netstat -a :
توسط این فرمان می توان تمام Port هائی که در یک کامپیوتر مسئول ارسال و دریافت داده ها می باشند ، مشخص نمود . کافی است که این فرمان را در خط فرمان Dos تایپ کرده و نتیجه را مشاهده کنید . در این حالت پورت ها با معادل اسمی خود ظاهر می شوند . بعنوان مثال پورت 139 با معادل اسمی آن یعنی NetBios نشان داده می شود .

فرمان Netstat -an :
با اجرای این فرمان می توان تمام پورت ها و IP ها را به صورت عددی مشاهده نمود . بعنوان مثال در یک شبکه محلی کافی است که از طریق آیکن My Network Place وارد یکی از پوشه ها در کامپیوتر دیگر شده و سپس این فرمان را در خط فرمان Dos تایپ کرده و اجرا کنید . در این حالت در ستون Foreign Address می توانید آدرس IP کامپیوتر مورد نظر را به همراه پورت آن که غالبا" 139 می باشد مشاهده کنید .

فرمان Netstat -p XXX :
در این فرمان به جای XXX باید نوع پروتکل مورد نظر را انتخاب کنیم که می تواند TCP یا UDP باشد . کافی است Netstat -p TCP را وارد کرده و نتایج را مشاهده کنید .

فرمان Netstat -e :
این فرمان مخصوص ویندوز 98 و ME بوده و آمار ارتباطات و داده ها را نشان می دهد ، دستور را در خط فرمان DOS تایپ کرده تا نتایج را مشاهده کنید . در ویندوز XP با کلیک راست روی آیکن ارتباط در سمت راست نوار وظیفه و انتخاب فرمان Status می توانید همین نتایج را مشاهده کنید . مهمترین استفاده از این دستور دیدن Error ها در هنگام دریافت فایل از طریق شبکه می باشد .

فرمان Netstat -R :
این فرمان چزئیات دقیقی مانند آدرس Netmask ، Gateway ، Metric و InterFace در اختیار شما قرار می دهد . این بخش مربوط به کاربران حرفه ای است .

فرمان Net View :
از این فرمان برای مشاهده کامپیوترهای فعال موجود در شبکه می توان استفاده نمود ، این فرمان را در خط فرمان DOS تایپ کنید .

فرمان Net Name :
از این فرمان برای پیدا کردن نام کامپیوتر می توان استفاده نمود .

فرمان Net Send :
از این فرمان برای ارسال یک پیام فوری به یکی از کامپیوترهای موجود در شبکه می توان استفاده نمود ، پیام ارسال شده در یک کادر محاوره ای به کامپیوتر مقصد تحویل داده می شود . شکل کلی دستور به شکل زیر است :
Net send Computer name or Ip address your message

دستور Finger :
به کمک این دستور شما می توانید اطلاعاتی را درباره کاربران روی کامپیوتر راه دور بدست بیاورید . برای استفاده از این فرمان ابتدا خط فرمان Dos را راه اندازی کرده و سپس فرمان Finger را تایپ نمائید .
در ادامه نام کاربری شخص را وارد کرده و سپس علامت (@) را وارد کنید . حال باید نام سایت مورد نظر را وارد نمائید . شکل کلی دستور به صورت زیر است.

Finger Username@sitename .com

 

دستور Ping
دستور Ping می تواند نقطه شروع مناسبی برای اشکال زدائی يک شبکه مبتنی بر TCP/IP باشد . از برنامه فوق برای تست وضعيت ارتباط بين دو سيستم موجود در شبکه استفاده می شود . اين برنامه از پروتکل ICMP (  اقتباس شده از Internet Control Message Protocol ) به منظور مبادله بسته های اطلاعاتی با سيستم راه دور استفاده می کند (ICMP از پروتکل UDP برای حمل داده استفاده می نمايد ) .
برنامه Ping در ابتدا توسط Mike Muuss و با عملکردی ساده ، پياده سازی گرديد. اين برنامه از پروتکل ICMP به منظور ارسال پيام های UDP به يک آدرس ( ECHO REQUEST ) استفاده می نمايد و پس از ارسال پيام ، در انتظار دريافت پاسخ ( ECHO REPLY ) می ماند . سيستم راه دور، يک بسته اطلاعاتی از نوع پاسخ ( REPLY ) را برای فرستنده پيام ارسال می نمايد و بر اساس آن Round-trip ( ارسال يک درخواست و دريافت پاسخ ) محاسبه می گردد .
ساختار بسته های اطلاعاتی ECHO REQUEST و ECHO REPLY در جدول زير نشان داده شده است . از فيلد اطلاعاتی "نوع پيام " به منظور مشخص نمودن نوع پيام ، استفاده می شود . در صورتی که مقدار اين فيلد هشت باشد ، بسته اطلاعاتی از نوع ECHO REQUEST  و در صورتی که مقدار اين فيلد صفر باشد ، بسته اطلاعاتی از نوع ECHO REPLY  خواهد بود .

ساختار بسته های اطلاعاتی  ECHO REQUEST و ECHO REPLY
نوع پيام ICMP ( صفر و يا هشت )	کد صفر	CheckSum
Identifier		Sequence number
Optional data

استفاده از Ping
Ping دارای عملکردی بسيار ساده است . در ابتدا فيلد Sequence number مقدار صفر را خواهد گرفت و به ازای ارسال هر بسته اطلاعاتی، يک واحد به آن اضافه می شود . مقدار فيلد Identifier ، منحصر بفرد بوده  تا امکان تشخيص بسته های اطلاعاتی برگردانده شده وجود داشته باشد ( در مواردی که بيش از يک کاربر بطور همزمان از دستور Ping بر روی يک ماشين استفاده می نمايند) . در اکثر نسخه های يونيکس و لينوکس ، مقدار فيلد Identifier معادل Process ID  پردازه ای در نظر گرفته می شود که پيام ECHO REQUEST را ارسال نموده است .
پس از دريافت پيام ECHO REQUEST توسط کامپيوتر دريافت کننده ، وی يک پاسخ ( REPLY ) را برای فرستنده ارسال می نمايد که شامل  Identifier و Sequence number مشابه بسته اطلاعاتی ارسالی است .
با توجه به پاسخ ارائه شده توسط دريافت کننده بسته های اطلاعاتی می توان به نتايج متفاوتی دست يافت :

•  تمامی بسته های اطلاعاتی ارسالی ، مجددا" برگردانده می شوند . ( بين سيستم ارسال کننده و دريافت کننده مشکل ارتباطی وجود ندارد ) .
• برخی از بسته های اطلاعاتی ارسالی، توسط دريافت کننده برگردانده نمی شوند ( کاهش بسته های اطلاعاتی ارسالی ) و يا با اولويتی که ارسال می گردند با همان اولويت دريافت نمی شوند . اين مسئله می تواند نشاندهنده وجود اشکال در يک شبکه باشد . در اين رابطه احتمال ديگری نيز وجود دارد : سيستم از راه دور ( سيستمی که می بايست به پيام های ارسالی پاسخ دهد ) درگير پردازش های متعددی است و قادر به پاسخگوئی پيام های ECHO REQUEST  در مدت زمان مشخص شده  نمی باشد .

دستور Ping ، مدت زمان Round-trip بر حسب ميلی ثانيه را محاسبه و نمايش می دهد . برای محاسبه مدت زمان Round-trip ، برنامه ping زمان ارسال بسته اطلاعاتی را در فيلد Optional data قرار داده و پس از برگشت بسته اطلاعاتی، زمان ذخيره شده را با زمان جاری سيستم مقايسه نموده تا در نهايت مدت زمان رفت و برگشت يک بسته اطلاعاتی مشخص گردد . دستور Ping همچنين مقدار TTL ( اقتباس شده از Time To Live ) را در خروجی نمايش خواهد داد .TTL مدت زمان اعتبار يک بسته اطلاعاتی را مشخص نموده و  هر host و يا روتر موجود در مسير بسته اطلاعاتی معمولا"  به ميزان يک ثانيه آن را کاهش می دهد .
در برخی موارد ممکن است در زمان ارسال درخواست های متوالی ping ، مدت زمان Round-trip کاهش پيدا نمايد . اين موضوع می تواند دلايل متعددی داشته باشد :

• ماشين مقصد ( و يا روتر gateway ) در آن مقطع زمانی در جدول محلی ARP نمی باشد و مدت زمانی طول خواهد کشيد ( ميلی ثاينه ) تا arp آدرس سخت افزاری اولين بسته اطللاعاتی را  بدست آورد  .
• در صورتی که به همراه دستور ping در مقابل استفاده از آدرس IP از نام host استفاده شود ، ممکن است يافتن سرويس دهنده DNS که برنامه ping می بايست با آن ارتباط برقرار نمايد( ترجمه نام host به آدرس IP ) ،  زمان خاص خود را داشته باشد .

در زمان استفاده از دستور Ping بهتر است که در ابتدا عمليات ping را در ارتباط با اينترفيس محلی و يا آدرس  ( Loopback ( IP: 127.0.0.1 شروع نمود . آدرس loopback در پشته TCP/IP استفاده شده و می توان از آن به منظور حصول اطمينان از صحت کارکرد پشته محلی ، استفاده نمود . آدرس فوق ، يک آدرس IP رزو شده است که امکان استفاده از آن در اينترنت وجود ندارد . در صورتی که نمی توان آدرس IP سستم محلی را ping نمود ، ممکن است پيکربندی سيستم  دارای مشکل باشد .  در صورتی که نمی توان آدرس Loopback را ping نمود ، ممکن است پشته TCP/IP  و يا آداپتور شبکه مشکل داشته باشند .

استفاده از Ping در  ويندوز
جدول زير  گرامر دستور Ping به همراه عملکرد برخی از  سوئيچ های متداول  آن را نشان می دهد :

گرامر دستور Ping در ويندوز
ping [-t] [-a] [-n count] [-l size] [-f] [-i TTL] [-v TOS] [-r count] [-s count] [[-j host-list] | [-k host-list]]   [-w timeout] destination-list
عملکرد	سوئيچ
به صورت پيوسته عمليات Ping را انجام می دهد. برای توقف برنامه ping می توان از کليدهای CTRL+C استفاده نمود .	-t
ترجمه آدرس به نام را انجام می دهد	-a
تعداد بسته های اطلاعاتی ICMP ECHO REQUEST ارسالی را مشخص می نمايد .	-n count
اندازه بافر را ارسال می نمايد.	-1 size
مقدار TTL را مشخص می نمايد .	-i TTL
مدت زمان انتظار پاسخ برحسب ميلی ثانيه	-w timeout

نحوه استفاده از دستور Ping :

تايپ دستور

خروجی

C:\>ping www.google.com

Pinging www.google.akadns.net [64.233.187.99] with 32 bytes of data: Reply from 64.233.187.99: bytes=32 time=421ms TTL=238 Reply from 64.233.187.99: bytes=32 time=430ms TTL=238 Reply from 64.233.187.99: bytes=32 time=431ms TTL=238 Reply from 64.233.187.99: bytes=32 time=430ms TTL=238 Ping statistics for 64.233.187.99: Packets: Sent = 4, Received = 4, Lost = 0 (0% loss), Approximate round trip times in milli-seconds: Minimum = 421ms, Maximum = 431ms, Average = 428ms

توضيحات :

• چهار بسته اطلاعاتی ارسال شده است که همان چهار بسته نيز دريافت شده اند ( در زمان انتقال، هيچيک از بسته های اطلاعاتی گم نشده اند )
• زمان پاسخ حدودا"  430 ميلی ثانيه بوده است
• اندازه بسته های اطلاعاتی ارسالی ، سی و دو بايت است .

اشکال زدائی ارتباط بين گره های يک شبکه با استفاده از دستور Ping 
برای اشکال زدائی ارتباط بين گره های يک شبکه ، می توان مراحل زير را دنبال نمود :

• آيا پيکربندی TCP/IP بر روی سيسم محلی ( ارسال کننده ) درست است ؟ برای پاسخ به سوال فوق می توان آدرس IP سيستم محلی را Ping و نتايج را مشاهده نمود . در صورت عدم ارائه پاسخ مناسب ،می تواند مشکل  مربوط به پيکربندی تنظيمات TCP/IP بر روی سيستم محلی باشد .
• آيا امکان ping نمودن نام host وجود دارد ؟ برای پاسخ به سوال فوق به  همراه دستور ping از نام host استفاده نمائيد . ping ، قبل از ارسال بسته اطلاعاتی برای host مورد نظر ، نام آن را به يک آدرس IP ترجمه می نمايد . اگر آدرسی که Ping ترجمه می نمايد ، آدرسی نيست که تصور آن را داريد ، می بايست پيکربندی سيستم خود را بررسی نمائيد . در چنين مواردی ممکن است شما کامپيوتر خود را بگونه ای پيکربندی نموده ايد که از يک آدرس IP خاص استفاده نمايد ولی در سرويس دهنده DNS ، به کامپيوتر شما يک آدرس IP ديگر مرتبط شده است . در اين رابطه می توان از دستور nslookup به منظور اشکال زدائی ترجمه استفاده نمود .
• آيا امکان ارتباط با سيستمی ديگر در شبکه وجود دارد ؟ برای پاسخگوئی به سوال فوق می بايست يک سيستم ديگر را که مطمئن هستيد در Subnet شما وجود دارد ، ping نمائيد . در صورتی که نتايج موفقيت آميز باشد ، شما می توانيد با اعضاء broadcast Domain ارتباط برقرار نمائيد .
• آيا امکان ارتباط با Default Gateway وجود دارد ؟ Default Gateway ، روتر و يا دستگاهی ديگر است که  Subnet شما را به ساير شبکه ها متصل می نمايد. در صورت عدم امکان ping نمودن Default Gateway ، دو احتمال می تواند وجود داشته باشد : احتمال اول : ممکن است آدرس Subnet شما اشتباه باشد . در چنين مواردی می بايست پيکربندی سيستم بررسی گردد  تا اين اطمينان حاصل شود که شما از يک آدرس درست برای روتر و يا host ديگر که مسئول فورواردينگ بسته های اطلاعاتی در Local Subnet است ، استفاده می نمائيد . احتمال دوم : ممکن است خود Default gateway دارای مشکل باشد . برای اطمينان از اين موضوع ، می توان از طريق يک سيستم ديگر موجود در شبکه ، Default Gateway را ping نمود . در صورتی که مشکل همچنان باقی است ، می بايست برای حل مشکل بر روی Default Gateway متمرکز گرديد .
• آيا امکان ارتباط با ساير سيستم های موجود در خارج از شبکه محلی وجود دارد ؟ برای پاسخ به سوال فوق ، می توان يک سيستم راه دور را ping نمود . در صورتی که عمليات توام با موفقيت باشد ، ارتباط شما از طريق Default gateway به درستی  برقرار شده است و در صورت عدم موفقيت ، دلايل متعددی می تواند وجود داشته باشد : بروز اشکال در سيستم مقصد ، بروز اشکال در روتينگ به سيستم مقصد و يا تجهيزات موجود در خارج از شبکه محلی

و اما دو نکته که بد نيست به آنان نيز اشاره ای داشته باشيم  :

• نکته اول : همانگونه که ملاحظه گرديد ، دستور ping دارای امکاناتی مفيد و قدرتمند به منظور اشکال زدائی ارتباط بين گره ها در شبکه های مبتنی بر TCP/IP است، ولی Ping of Death که احتمالا" نام آن را تاکنون شنيده ايد دارای وضعيتی اينچنين نمی باشد . Ping of Death يک نوع تهاجم در شبکه های کامپيوتری است که در آن يک مهاجم با استفاده از برنامه هائی خاص ، بسته های اطلاعاتی ICMP را توليد می نمايد که دارای اندازه ای بيش از حد مجاز می باشند . در صورتی که نرم افزار موجود بر روی سيستم مقصد به درستی Patch نشده باشد ، بسته های اطلاعاتی ارسالی توسط مهاجمان دريافت و بخش عمده ای از حافظه را اشغال نموده و می تواند سرريز حافظه را بدنبال داشته باشد . مديران شبکه می بايست يک محيط ايمن به منظور استفاده از ping را در شبکه فراهم نموده تا امکان تحقق چنين حملاتی در شبکه وجود نداشته باشد .
• نکته دوم : در صورتی که نتوان يک کامپيوتر راه دور را ping نمود ، نمی توان با قاطعيت اعلام نمود که سيستم مقصد به شبکه متصل نمی باشد و  يا  مشکل مربوط به کابل کشی شبکه است . در اين رابطه دلايل متعددی می تواند وجود داشته باشد : بروز اشکال در هر يک از دستگاه های موجود در مسير ارتباطی نظير  هاب ، سوئيچ ، روتر و يا Default Gateway . به همين دليل ، می بايست همواره يک طرح کامل از شبکه به همراه جزئيات مربوطه وجود داشته باشد تا در صورت بروز مشکلاتی اينچنين به سرعت بتوان مسير مربوطه را برای اشکال زدائی بررسی نمود . در چنين مواردی ، می بايست هر دستگاه موجود در مسير ارتباطی بررسی گردد .

      منع :  www.srco.ir

توضیح کامل دستور PING و سویچ های آن

بیشتر مدیران شبكه با این دستور كاملا آشنا هستند و تقریبا هر روز از آن استفاده می كنند. ساده ترین كاربرد این دستور تست ارتباط بین دو نقطه از شبكه است. استفاده از این دستور به ما نشان می دهد كه آیا دو كامپیوتر همدیگر را می بینند یا خیر و همچنین مدت زمان ارسال و دریافت پاكت اطلاعاتی نیز برآورد می شود. دستور Ping معمولا بصورت تنها بكار برده می شود اما سوئیچ هایی نیز قابل استفاده با این دستور هستند. در زیر شرح برخی از این سوئیچ ها آمده است :

Ping –t
تا زمانی كه عمل Ping كردن را بطور دستی قطع نكنیم عملیات ارسال و دریافت پاكت اطلاعاتی ادامه پیدا خواهد كرد.
Ping –a
با كمك این دستور قادر خواهیم شد تا به نام كامپیوتری كه در حال Ping كردن هستیم دسترسی پیدا كنیم.
Ping –n count
تعداد Acho Request ها را مشخص می كند.

طرز كار ping بدین صورت است كه ابتدا بسته ICMP Echo Request را به سمت كامپیوتر مقصد ارسال می كند. اگر كامپیوتر مقابل این بسته را دریافت كند بسته ای به نامه ICMP Echo Reply را به سمت مبدا ارسال می كند و خبر دریافت پاكت اطلاعاتی اولیه را بطور خودكار می دهد. بطور پیش فرض تعداد ارسال بسته Echo Request چهار عدد است كه در صورت استفاده از سوئیچ –t این تعداد بیشتر خواهد گردید. در صورتیكه روز خوبی را داشته باشید و ارتباط شما برقرار باشد پاسخ Reply را دریافت خواهید كرد و در غیر این صورت به پیغام Time out مواجهه خواهید شد و خب با این وضعیت باید دلیل عدم ارتباط را كه ممكن است ناشی از مشكلات كارت شبكه و یا لینك فیزیكی شبكه باشد را بیابید.

The Destination Host Unreachable Message
این پیغام بدین معنی است كه مسیری به كامپیوتر مقصد پیدا نشده است. برای حل این مشكل كامپیوتر خود را وارسی كنید و ببینید آیا تنظیمات آن به درستی انجام شده است یا خیر. مطمئن شوید كه default gateway درست تنظیم شده است. در زیر نمونه ای از این پیغام را مشاهده می كنید.

Pinging 24.67.54.233 with 32 bytes of data:
Destination host unreachable.
Destination host unreachable.
Destination host unreachable.
Destination host unreachable.
Ping statistics for 24.67.54.233:
Packets: Sent = 4, Received = 0, Lost = 4 (100% loss),
Approximate round trip times in milli-seconds:
Minimum = 0ms, Maximum = 0ms, Average = 0ms

The Request Timed Out Message

شاید این پیغام را بسیار دیده باشید. این پیغام نشاندهنده این است كه كامپیوتر شما در مدت مشخص تعیین شده ای پاسخ پاكت ارسال شده را دریافت نكرده است. اگر فرض كنیم مسیرفیزیكی ارتباطی كامپیوتر ما با كامپیوتر مقصد مشكلی نداشته باشد این پیغام می تواند نشانگر این مسئله باشد كه كامپیوتر مقصد به شبكه وصل نیست، خاموش بوده و یا به درستی تنظیم نشده است. همچنین این پیغام می تواند نشانگر این باشد كه یكی از دستگاه های میانی درست كار نمی كند. در برخی موارد خاص این پیغام به دلیل ترافیك بسیار بالای شبكه بوجود می آید. همچنین ممكن است كه عمل ping به آدرس شبكه اشتباهی صورت گرفته است یا اینكه آن كامپیوتر در شبكه صحیح وجود ندارد و باید اصلاح آدرس شبكه در آن صورت بگیرد.در زیر نمونه ای از این پیغام را مشاهده می كنید:

C:\>ping 169.76.54.3
Pinging 169.76.54.3 with 32 bytes of data:

Request timed out.
Request timed out.
Request timed out.
Request timed out.

Ping statistics for 169.76.54.3:
Packets: Sent = 4, Received = 0, Lost = 4 (100%
Approximate round trip times in milli-seconds:
Minimum = 0ms, Maximum = 0ms, Average = 0ms

در برخی موارد هم مشاهده می شود كه پاسخ ping بصورت ممتد نمی باشد و گاه پاسخ به پاكت اطلاعاتی ما قطع می شود در زیر نمونه ای از این حالت را مشاهده می كنید:

C:\>ping -t 24.67.184.65
Pinging 24.67.184.65 with 32 bytes of data:

Reply from 24.67.184.65: bytes=32 time=55ms TTL=127
Reply from 24.67.184.65: bytes=32 time=54ms TTL=127
Reply from 24.67.184.65: bytes=32 time=27ms TTL=127
Request timed out.
Request timed out.
Request timed out.
Reply from 24.67.184.65: bytes=32 time=69ms TTL=127
Reply from 24.67.184.65: bytes=32 time=28ms TTL=127
Reply from 24.67.184.65: bytes=32 time=28ms TTL=127
Reply from 24.67.184.65: bytes=32 time=68ms TTL=127
Reply from 24.67.184.65: bytes=32 time=41ms TTL=127

Ping statistics for 24.67.184.65:
Packets: Sent = 11, Received = 8, Lost = 3 (27% loss),
Approximate round trip times in milli-seconds:
Minimum = 27ms, Maximum = 69ms, Average = 33ms

در این حالت معمولا نیاز است تا صحت دستگاه های میانی را بررسی كنید كه آیا درست كار می كنند یا خیر. مشكل كارت شبكه هم به ندرت باعث این خطا می شود.

The Unknown Host Message

هرگاه آدرس مقصد قابلیت تشخیص توسط كامپیوترتان را نداشته باشد این پیغام را دریافت خواهید كرد. این پیغام معمولا وقتی از آدرس مقصد اشتباه استفاده كنید اتفاق می افتد. همچنین عدم تنظیم DNS یا درست كار نكردن DNS هم امكان ایجاد این پیغام را می دهد.

C:\>ping You are not allowed to view links. Register or Login to view.
Unknown host You are not allowed to view links. Register or Login to view.

در صورتی كه موارد فوق را چك كردید و هنوز مشكل باقی باشد احتمال دارد مشكل Name Resolution باشید لذا باید DNS و WINSرا بررسی كنید. شما می توانید از دستورات nslookup و dig برای این منظور استفاده كنید.

The Expired TTL Message
The Time To Live یا TTL مطلبی جالب برای بررسی دستور Ping است. عمل TTL از به لوپ افتادن پاكت های پینگ جلوگیری می كند. TTL هاپ ها را در مسیر خود شمارش می كند و در هر هاپ یك شماره از TTL كم می شود. وقتی كه عدد TTL به صفر برسد این بدان معناست كه زمان تعیین شده تمام شده و پیغام زیر نمایش داده می شود :

Reply from 24.67.180.1: TTL expired in transit

در صورتیكه این پیغام را دریافت كرده باشید به احتمال قوی مشكل Routing دارید. شما می توانید در TTL تغییر حاصل نمایید و برای این كار از دستور ping –i استفاده كنید

رفع مشكل توسط دستور Ping
اگرچه دستور ping بطور كامل مشكل را حل نمی كند و احتمال خطا در نتیجه گیری با توجه به تجربه مدیر شبكه وجود خواهد داشت اما می توان تست های مفیدی را برای تشخیص بهتر خطا با این دستور ساده انجام داد.
1- آدرس لوپ بك كامپیوتر خود را توسط دستور ping 127.0.0.1 بررسی كنید. در صورتیكه موفقیت ping شما از سلامت TCP/IP دستگاه خود مطمئن خواهید شد. در صورتیكه نتوانید آدری لوپ بك را پینگ كنید به احتمال قوی باید TCP/IP دستگاه خود را دوباره نصب و تنظیم كنید.
2- آدرس شبكه كارت شبكه خود را پینگ كنید در صورت موفقیت مطمئن خواهید شد كه TCP/IP درست كار می كند و در غیر اینصورت مشكل در تنظیم آدرس شبكه رو كارت شبكه دارید و یا اینكه كارت شبكه شما به درستی نصب نشده است.
3- آدرس شبكه كامپیوتر دیگر را پینگ كنید. با مشاهده پینگ موفق مطمئن خواهید شد كه كامپیوتر شما در ارتباط با كامپیوترهای دیگر روی شبكه و دیدن منابع مشكلی نخواهد داشت. در غیر اینصورت ارتباط كامپیوتر شما به شبكه دارای مشكل است و باید اتصالات را بررسی كنید.
4- پس از اطمینان از اینكه آدرس شبكه كامپیوتر شما درست كار می كند و قادر هستید كامپیوتر های دیگر در شبكه را ببینید ، حال باید ببینید آیا كامپیوتر شما كامپیوترهای خارج شبكه را نیز می تواند به راحتی ببیند یا خیر. برای این منظور باید آدرس Default Gateway را پینگ كنید.
5- درصورتیكه كه توانستید آدرس Default Gateway را در مرحله قبل پینگ كنید حال می توانید اقدام به آدرس شبكه كامپیوتری خارج از شبكه خود را پینگ كنید.

همانطور كه مشاهده كردید با انجام موارد بالا بررسی خوبی بر صحت ارتباط كامپیوتر خود خواهید داشت. در صورتیكه آدم خوشبینی هستید می تواند مرحله پنج را در ابتدا انجام دهید. اگر پینگ در محله پنج بدون مشكل انجام شود نشاندهنده آن است كه كلیه مراحل بالا نیز به خوبی كار می كنند و در غیر اینصورت از مرحله یك بررسی خود را شروع كنید.

 

سویچ های PING

Ping به صورت پیش فرض چهار Packet 32 بایتی به کامپیوتر مقصد ارسال می کند،چنانچه کامپیوتر مقصد این Packetها را سالم دریافت کند، به آنها پاسخ می دهد.

به هر دلیلی که این Packetها به کامپیوتر مقصد نرسد، پیام خطا ظاهر می شود.

سوئیچ های مهم Ping عبارتند از :

-t  تا زمانی که توسط Ctrl + C جلوی دستور گرفته نشود، Ping اجرا خواهد شد.

ping 192.168.0.1 –t

 

-a  توسط این سوئیچ Ip Address تبدیل به Hostname می شود.

ping –a 192.168.0.1

 

-n  توسط این سوئیچ می توانیم تعداد Ping را مشخص کنیم. در برخی از موارد برای مطمئن شدن از وضعیت ارتباط

      باید تعداد Packet های ارسالی را زیاد کنیم.

ping 192.168.0.1 –n 10

 

-l  توسط این سوئیچ قادر خواهیم بود سایز Packetهای ارسالی را تغییر دهیم.

    بصورت پیش فرض Buffer Size = 32 bytes می باشد و توسط این سوئیچ تا حداکثر 65500 bytes قابل تغییر

   می باشد.

ping 192.168.0.1 –l 3000

 

Hostname

توسط این دستور قادر خواهیم بود، نام کامپیوتر را مشاهده کنیم.

محدوده آدرس خصوصی در کلاس های A,B,C

ادامه نوشته

Header Checksum

فیلد Header Checksum در لایه سوم

این فیلد كه شانزده بیتی است به منظور كشف خطاهای احتمالی در سرآیند هر بستة IP استفاده می شود. برای محاسبة كد كشف خطا، كل سرآیند بصورت دو بایت، دوبایت با یكدیگر جمع می شود. نهایتاً حاصل جمع به روش ”مكمل یك” )Ones Compelement) منفی می شود و این عدد منفی در این فیلد سرآیند قرار می گیرد. در هر مسیریاب قبل از پردازش و مسیریابی ابتدا صحت اطلاعات درون سرآیند بررسی می شود. روش بررسی بدینصورت است كه اگر تمامی سرآیند بصورت دو بایت، دوبایت در مبنای مكمل یك با یكدیگر جمع شود باید حاصل جمع، صفر بدست آید؛ درغیر این صورت بستة IP فاقد اعتبار بوده حذف خواهد شد.

دقت كنید كه فیلد Checksum در هر مسیریاب باید از نو محاسبه و مقداردهی شود زیرا وقتی یك بستة IP وارد یك مسیریاب می شود حداقل فیلد TTL از آن بسته عوض خواهد شد.

فیلد Checksum برای كشف خطاهای احتمالی درون داده های فیلد Payload استفاده نمی شود چرا كه اینگونه خطاها در لایه پایین تر یعنی لایه فیزیكی معمولاً اوسط كدهای CRC نظارت می شود؛ در ضمن لایه های بالاتر نیز مسئلة خطا را بررسی می كنند. در حقیقت این فیلد برای كشف خطاهایی است كه یك مسیریاب در تنظیم سرآیند یك بستة IP مرتكب شده است

فیلد Header Checksum در لایه دوم

برای رمز كردن و ارسال جريان مستمر بيت ها ( داده ) بر روی رسانه انتقال داده فيزيكی ، عمليات گسترده ای می بايست انجام شود ولی برای مبادله اطلاعات عمليات فوق به تنهائی كافی نمی باشد . با تعريف يك ساختمان داده خاص،‌ امكان دريافت و ذخيره اطلاعات ضروری كه امكان بدست آوردن  آنان توسط بيت های رمز شده  وجود ندارد ، فراهم می گردد . اطلاعات زير نمونه هائی در اين زمينه می باشد :
- كدام كامپيوتر در حال مبادله اطلاعات با كامپيوتر ديگری است .
- چه زمانی مبادله اطلاعات بين كامپيوترها شروع و چه زمانی خاتمه می يابد .
- ارائه روشی برای تشخيص خطاء كه در زمان مبادله اطلاعات ممكن است اتفاق بيافتد .
- كدام كامپيوتر امكان استفاده از محيط انتقال را برای برقراری يك مبادله اطلاعات بدست گرفته است .

زمانی  كه كامپيوترها به يك رسانه انتقال داده متصل می گردند ، می بايست آنان از روشی به منظور  استفاده از محيط انتقال برای ارسال پيام و آگاهی به ساير كامپيوترها استفاده نمايند . در اين رابطه از تكنولوژی های متعددی استفاده می گردد كه هر يك دارای روش مختص به  خود برای انجام اين فرآيند می باشند . تمامی فريم ها ، صرفنظر از نوع تكنولوژی ،  دارای يك سيگنال آغازين مشتمل بر دنباله ای از بايت ها می باشند .

تمامی فريم ها شامل اطلاعات نامگذاری نظير نام گره مبداء ( آدرس MAC ) و نام گره مقصد ( آدرس MAC ) می باشند .

اكثر فريم ها دارای تعدادی فيلد خاص نيز می باشند . در برخی تكنولوژی ها ، يك فيلد طول مسئوليت مشخص نمودن طول واقعی يك فريم بر حسب بايت را برعهده دارد . برخی فريم ها دارای يك فيلد "نوع " می باشند كه پروتكل لايه سوم كه درخواست را ارسال نموده است ، مشخص می نمايد . 

علت ارسال فريم ها ،‌ دريافت داده لايه های بالاتر از مبداء به مقصد مورد نظر است . بسته داده دارای دو بخش مجزاء می باشد : داده User Application و بايت های كپسوله شده برای ارسال به كامپيوتر مقصد . در اين رابطه ممكن است  بايت های ديگری نيز اضافه گردد . فريم ها دارای‌ يك حداقل طول برای فرآيند  تنظيم زمان می باشند . در فريم های استاندارد IEEE ، بايت های LLC نيز در فيلد داده قرار می گيرند . زير لايه LLC ، داده پروتكل شبكه ، يك بسته اطلاعاتی IP را دريافت و اطلاعات كنترلی را به آن اضافه نموده تا شرايط مناسب برای توزيع بسته های اطلاعاتی به مقصد مورد نظر فراهم گردد .

تمامی فريم ها  به همراه  بيت ها ، بايت ها و فيلدهای مربوطه مستعد خطاء از منابع متعددی می باشند. فيلد FCS  ( برگرفته از   Frame Check Sequence   ) شامل يك مقدار عددی است كه توسط گره مبداء و بر اساس داده موجود در فريم محاسبه می گردد . پس از محاسبه FCS ،‌ مقدار استخراج شده به انتهای فريم ارسالی اضافه خواهد شد . زمانی كه گره مقصد ، فريم را دريافت می نمايد ،‌مجددا" مقدار FCS محاسبه و با مقدار موجود در فريم مقايسه می گردد . در صورتی كه دو عدد با يكديگر متفاوت باشند ، نشاندهنده بروز خطاء در زمان ارسال اطلاعات می باشد . در چنين مواردی ،‌فريم دورانداخته شده و از گره مبداء درخواست می شود كه مجددا" اطلاعات را ارسال نمايد .

برای محاسبه FCS از سه روش عمده استفاده می گردد :
روش اول : ( Cyclic Redundancy Check (CRC  ، محاسبات را بر روی داده انجام می دهد .
روش دوم :   Two-dimensional parity : در اين روش با اضافه كردن بيت هشتم ، زوج و يا فرد بودن تعداد يك های موجود در فريم مشخص می گردد .
روش سوم :   Internet checksum : در اين روش مقدار تمامی بيت های داده  با يكديگر جمع می گردد