اترنت(به انگلیسی: Ethernet)‏ یکی از فناوریهای مبتنی بر Frame در شبکه های رایانه برای شبکه‌های محلی (LAN) می‌باشد. این نام از مفهوم فیزیکی ether گرفته شده‌است. این فناوری وضعیت سیم کشی و استانداردهای سیگنالینگ در لایه فیزیکی را معین می‌کند و همچنین قالب‌های آدرسی همچون MAC آدرس در لایه Data link . Ehternet به‌عنوان استاندارد IEEE۸۰۲٫۳ شناخته می‌شود با ترکیب کابلهای زوج به هم تابیده برای اتصال نقاط انتهائی شبکه و فیبرنوری برای اتصالهای اصلی ( back bone ) سایت یک سطح گسترده‌ای از تکنولوژی LAN متصل از طریق سیم را پوشش می‌دهد. این تکنولوژی از دهه ۱۹۹۰ تاکنون بکارگرفته شده‌است و جایگزین استانداردهائی همچون Token ring ، FDDI و ARCNET شده‌است. در سالهای اخیر Wi-Fi و شبکه‌های بی سیم براساس استاندارد IEEE۸۰۲٫۱۱ در خانه و ادارات کوچک شایع شده‌است و باعث تقویت Ehternet در نصب آن در مقیاس‌های بزرگ‌تر شده‌است.

ساختار فریم اترنت

ساختار فریم در لایه Data Link، تقریباً" برای تمامی سرعت‌های اترنت ( از ده تا ده هزار مگابیت در ثانیه ) یکسان می‌باشد . این وضعیت در لایه فیزیکی وجود نداشته و هر یک از نسخه‌های اترنت دارای یک مجموعه قوانین جداگانه و مختص به خود می‌باشند .

در نسخه اترنت که توسط DIX پیاده سازی شده بود ( قبل از ارائه نسخه IEEE ۸۰۲٫۳ )، مقدمه و شروع فریم در یک فیلد ترکیب می‌شدند . فیلد "طول / نوع " در نسخه‌های اولیه IEEE به عنوان "طول" و صرفاً" در نسخه DIX به عنوان "نوع" در نظر گرفته شده بود . در اترنت II، فیلد "نوع"، در تعریف فریم ۳ . ۸۰۲ مورد توجه قرار گرفت . گره دریافت کننده با بررسی مقدار فیلد " طول / نوع "، می‌بایست نوع پروتکل استفاده شده در لایه بالاتر موجود در فریم را تعیین نماید ( مثلاً" ۰x۰۸۰۰، پروتکل IPV۴ و ۰X۸۰۶ پروتکل ARP ) . در صورتی که مقدار موجود در این فیلد معادل ۰X۶۰۰ ( مبنای شانزده ) و یا بزرگ‌تر از آن باشد، فریم بر اساس سیستم کدینگ اترنت دو تفسیر می‌گردد .

The most common Ethernet Frame آدرس مقصد، شامل آدرس MAC مقصد است . آدرس مقصد می‌تواند به صورت تکی ( Unicast )، گروهی ( Multicast ) و یا برای تمامی گره‌ها ( broadcast ) باشد .

آدرس مبداء، شامل آدرس MAC مبداء است . آدرس مبداء همواره به صورت تکی (Unicast ) بوده و آدرس گره ارسال کننده اطلاعات را مشخص می‌نماید .

طول / نوع برای دو هدف متفاوت استفاده می‌گردد . در صورتی که مقدار این فیلد کمتر از ۱۵۳۶ ( مبنای ده ) و یا ۰x۶۰۰ ( مبنای شانزده ) باشد، طول را مشخص می‌نماید . از فیلد فوق به عنوان "طول" زمانی استفاده می‌گردد که مسئولیت مشخص کردن پروتکل استفاده شده بر عهده لایه LLC باشد . مقدار موجود در این فیلد به عنوان "طول"، تعداد بایت‌های داده را مشخص می‌نماید . در صورتی که مقدار این فیلد به عنوان "نوع" در نظر گرفته شود، پروتکل لایه بالاتر که پس از تکمیل پردازش اترنت داده را دریافت می‌نماید، مشخص می‌گردد . داده و Pad، هر طولی را می‌تواند داشته باشد مشروط به این که از حداکثر اندازه فریم تجاوز ننماید . حداکثر اطلاعاتی را که می‌توان در هر مرتبه ارسال نمود، یکهزار و پانصد octet می‌باشد. در صورتی که داده موجود در فیلد "داده " به حداقل مقدار لازم ( چهل و شش octet ) نرسیده باشد، می‌بایست از Pad استفاده گردد .

FCS از چهار octet تشکیل و شامل مقدار CRC است که توسط دستگاه فرستنده محاسبه و توسط دریافت کننده به منظور تشخیص بروز خطاء در زمان ارسال اطلاعات، مجدداً" محاسبه می‌گردد . با توجه به این که خرابی صرفاً" یک بیت از ابتدای فیلد "آدرس مقصد " تا انتهای فیلد "FCS" باعث محاسبه Checksum متفاوتی خواهد شد، تشخیص این موضوع که اشکال مربوط به فیلد FCS و یا سایر فیلدهای شرکت کننده در محاسبه CRC است را غیر ممکن می‌نماید . تحلیلگران صنعتی پیش‌بینی می‌کنند بازار شبکه‌های گیگا، پنج تا ده سال دیگر همچنان فعال خواهد بود. در اترنت گیگابیت نیز دیدیم که نبودِ استاندارد IEEE، مانع پذیرش انواع جدید کابل در بازار شد. از این رو معرفی استاندارد IEEE ۸۰۲٫۳an 10GBase-T اطمینانی را برای شرکت‌ها به وجود آورد تا با خاطری آسوده کابل‌های رده ۵ و۶e را با کابل‌های سازگار با کلاس EA جایگزین کنند.

رده /۶A کلاس EA با ارتقای مشخصه کابل، با توجه به پذیرش IEEE ۸۰۲٫۳an، راه را برای گسترش ارتباط ۱۰GbEبه میزان زیادی هموار کرد. به نظر می‌رسد اکنون زمان مناسبی برای ارتقای قابلیت‌های بلندمدت شبکه شما باشد. اطمینان دارم که مدت زیادی طول نخواهد کشید که این سرعت نیز از نظر کاربران عادی می‌شود؛ زیرا نیاز به پهنای باند بیشتر هر روز افزایش می‌یابد و قیمت کارت‌های واسط آن کم و کمتر می‌شود. شاید زمان تحقق این پیش‌بینی فردا نباشد، اما مطمئناً در طول مدتی که شبکه شما کار می‌کند، این اتفاق خواهد افتاد.

کاربران نهایی می‌دانند که کابل‌ها استانداردهای مختلفی دارند و هر یک نیز از حدی از کارایی برخوردارند. مطمئناً فروشندگان خواهند گفت: <کابل ما استاندارد است> و مشتری باید به سرعت بپرسد: <کدام استاندارد؟> تا پاسخ خود را به صورت کامل دریافت کنند. پیشنهاد ساده و روشن من، مراجعه به مشخصه فعلی ISO/IEC کلاسEA است؛ زیرا استاندارد آن قوی‌تر از بقیه‌است و با مشخصه‌های بین‌المللی نیز هماهنگی دارد.


منبع : wikipedia.org