داده نگاشت IP شامل دو بخش می باشد:

۱- سرایند     ۲-متن

سرایند:
يک بخش ثابت 20بايتي ويک بخش اختياري باطول متغيير ميباشد.
فيلد هاي بخش سر آيند
Version : مشخص مي کند که بسته بر اساس چه نسخه اي از
پروتکل IP سازماندهي و ارسال شده است
IHL :بدين منظور در سرآيند تعبيه شده تا با كلمات 32 بيتي طول
سرآيند را مشخص نمايند
Type of service: بين طبقات مختلفي از service تمايز ايجاد مي كند
Total Length : طول کل بسته را مشخص مي نمايد.
Identification : مشخص مي کند قطعه دريافتي به کدام ديتاگرام متعلق است.
DF : به مسير ياب ها دستور مي دهد كه داده نگاشت را قطعه بندي نكند.
MF: بيانگر قطعات بيشتر است. تمام اين قطعات غير از آخري باعث مي
شوند كه اين بيت مرتب شود.
Fragment Offset : مشخص مي كند كه قطعه در كجاي داده نگاشت قرار
دارد. 
Time to live : عمر شمارنده اي است كه طول عمر بسته را محدود مي كند.
  Protocol :تعيين مي كند كه داده نگاشت را به كدام فرآيند احتمال تحويل دهد .
Header chechsum : اين جمع كنترلي براي تشخيص خطاهاي حاصل
از كلمات حافظه در يك مسير ياب مفيد است.
Source/ Destination Adress : شماره شبكه و شماره ميزبان را
نشان مي دهد.
آدرسهاي IP
هر ميزبان و مسير ياب اينترنتي يك آدرس IP دارد كه شماره شبكه و شماره ميزبان خود را كد گذاري مي كند . اين تركيب منحصر به فرد است . 
همه آدرسهاي IP  به طول 32 بيت هستند و در فيلد بسته هاي IP آدرس مبدأ و آدرس مقصد به كار مي روند.
آدرسهاي IP  در واقع به رابط شبكه اشاره دارد و نه به ميزبان ، بنابراين اگر يك ميزبان بخواهد بروي دو شبكه باشد ، بايد دو آدرس IP داشته باشد .